آیا صنعت بیمه در برابر آمارها تنها تماشاگر است یا فعالانه عمل کرده
رییس پلیس راهور اعلام کرد: «روزانه ۴۵ تا ۶۰ نفر در تصادفات رانندگی ایران کشته می‌شوند. از سال ۸۵ تا ۹۹ به طور میانگین سالیانه ۱۹هزار ۵۴۱ نفر جان‌شان را در تصادفات رانندگی از دست دادند.
در سال ۸۵ در قبال ۱۰ هزار وسیله نقلیه ۱۹.۵ نفر در تصادفات رانندگی جان می‌باختند که این رقم در سال ۹۹ به ۴.۲ نفر کاهش داشته.»
بنابر این گزارش، به طور میانگین ۳۰۷هزار نفر در تصادف‌ها زخمی می‌شوند که از این میزان ۱۵ تا ۲۰ درصد معلول یا قطع نخاع شده و دیگر قادر به حرکت نیستند.
رئیس پلیس راهور تصریح کرد: نمی‌دانیم چرا نقطه‌های تصادف‌خیز جاده ها را اصلاح نمی‌کنند
به گفته این مقام مسئول 70 ذدرصد افرادی که در تصادفات فوت کردند مربوط به جاده‌ها بوده
بنابر این گزارش «۲۵۰ نفر از فوتی‌های تصادفات ما در ۶ ماهه نخست امسال مربوط به خودروهایی است که قاچاق می‌کنند و بیشتر از راه‌های فرعی می‌روند یا در یک خودرو افراد زیادی از شهروندان افغانستانی قاچاق می‌شوند و با یک تصادف، گاهی به‌اندازه یک مینی‌بوس کشته می‌دهند.»
در همین زمینه محمود فراهانی مدیر مسئول ماهنامه بیمه داری نوین نوشت:
طی 15 سال اخیر آیا هر سال فقط آمار را شنیده و آهی کشیده یا بلافاصله مطالعات و تحقیقات روشمندی را انجام داده و اساسا چند بار هزینه های بیمارستانی (غیر فوتی) را محاسبه کرده است.
چه برنامه های منسجمی برای کاهش ریسک جابجایی (اعم از جاده و داخل شهر)داشته است.
چند بار از خودروسازان بابت پایین بودن امنیت خودرو هایشان از آنها شکایت کرده یا برای رفع عیوب با آنها به گفتگو نشسته .
چند بار نمایندگان حوزه های وزارت بهداشت ،نیروی انتظامی ،راهداری و خودروسازان و حمل و نقل را به کمیته های ریسک خود دعوت کرده است.
به نظر می رسد صنعت بیمه باید نقش فعالانه تری نسبت و وضعیت مربوط به حوادث مربوط به خودرو و جاده ها داشته باشد.
بیمه گری در حوزه ثالث تنها فروش بیمه نامه نیست. اگر شبکه فروش مامور فروش بیمه نامه است باید ببنیم کدام بخش های دیگر در درون شرکت بیمه یا دیگر نهادهای بیمه ای اعم از سندیکا و بیمه مرکزی باید ماموریت های خود در حوزه مورد اشاره با دقت بیشتر دنبال کنند.
کاهش احتمال وقوع حادثه رسالت مهمتر از فروش است که طبعا بر عهده نهادهایی غیر از شبکه فروش قرار دارد .